Pływam, tańczę, skaczę na główkę, obsługuję czołg, śmigłowiec, motorówkę… Jachtem płynę, rozbrajam minę…
Ta, i co jeszcze?
Niejednego zazdrość zżera, gdy się zjawia ta chollera,
która wszędzie była, wszystko zwiedziła,
spotkała papieża i w dżungli zwierza.
Czym się takiej pochwalić?
Czym zszokować, czym powalić?
Ilością obejrzanych seriali.
Tak to jest, kiedy z człowieka wychodzi Mickiewicz i sypią się rymy. Miał być prosty cytat, a się popłynęło. Teraz pora zwalić wieszcza narodowego z piedestału i postawić tam nową, jeszcze żywą wieszczkę GraWo.
Tak, jednym się marzy domek na plaży, a mnie osobiście własny pomnik ze złota wysokiej próby, który mogłabym zakopać w piwnicy swojego domu jako zabezpieczenie na czarną godzinę.
Wracając do tematu…
Ludzie lubią się chwalić. Czymkolwiek. Kto im zabroni, skoro lubią? Póki nie przekraczają granicy wywyższania się nad innymi, można im tą przypadłość wybaczyć. W imię tolerancji.
Kiedy jednak przekroczą magiczną granicę…
Niech opatrzność ma ich pod swoją opieką, albowiem gdzieś tam za lasem jakiś zazdrośnik lub zdegustowany ostrzy już na nich swoje widły.
GraWo